Şu an, tam şu an bunu okurken neredesin? Evde misin, yoksa yolda mı? Bir sırada bekleyip telefonunu mu karıştırıyorsun yoksa yatağında uyukluyor musun? Çevrendeki duvar, yukarıdaki lamba, dışarıdaki ağaçlar ve yanındaki insanlar. Hepsi oradalar, değil mi?
Deneyimlediğimizi, sorgulamadan doğru kabul ettiğimiz bir dünyada yaşıyoruz. Doğduğumuz günden beri otorite kabul ettiğimiz figürlerin söylediklerini, televizyonda gördüğümüzü, gazetede okuduğumuzu gerçek olarak kodluyoruz. Ailemiz ne derse doğru biliyoruz, tıpkı onların da daha önce ailelerinin söylediklerini doğru kabul ettikleri gibi. Nesilden nesile mükemmel şekilde aktarılan sorgulamama alışkanlığı yıllar içinde beynimizin temel düşünsel yapısını oluşturup paradigmamızı şekillendirdiğinden, sorgulamama alışkanlığımızı da sorgulamıyoruz, çünkü sorgulamamak bizi biz yapan bir yapı taşı.
Peki ya sorgulamamak, evrimsel süreçte bize aşılanmış bir parazit ise? Sorgulamayan ve sistemin bir çarkı olanlar daha mutlu yaşıyorlar. Belki de sorgulamadıkça daha mutlu olmak DNA’mıza müdahale edilmesi sonucu sonradan kodlanmıştır. Sorgulamadıkça beynimizdeki ödül yollarını harekete geçirecek şekilde yapılan bu modifikasyon, ırk olarak aydınlanmamızı engellemektedir.
Ömrü uzatmanın yolu teknolojinin ve tıbbın ilerlemesinden geçerken insan ırkının kalıtsal biçimde düşünce kalıplarının içine hapsolmasını sağlayacak bu yapıyı kim kasıtlı olarak DNA’mıza gömmüş olabilir? Evrime ilk bakışta oldukça ters görünen bu paraziti, belki de tam olarak insanlık kendi kendine enjekte etmiştir. Belki de geçmişteki bilge insanlar zamanla kaynakların tükeneceğini öngörüp insanların daha fazla gelişip ömürlerini uzatacak teknolojileri bulmalarını engellemek amacıyla, ırkın devamını garanti altına almak için bunu yapmışlardır. Ya da belki de şu anki insan’a göre üstün bir ırk tarihsel süreçte iz bırakmadan diğer gezegenleri kolonize etmiş, bizi kapalı kutuya hapsetmişlerdir. Gezegenlerdeki ve asteroidlerdeki, Dünya’dan görülmeyecek konumlara yerleşmişlerdir ve bulundukları gezegenin çekirdeğinin dönüşünden tıpkı akan sudan enerji elde eden santral gibi enerji elde edip enerjilerini gizlenmeye harcamaktadırlar. Metamalzeme geliştirip elektromanyetik dalgalara tamamen şeffaf “görünerek” belki de uzun süredir bizi izliyorlardır.
Belki de çevremizdeki hava, bu metamalzemeyi kullanan ve henüz keşfedemediğimiz bir temel kuvetten enerji üreterek gezinip biyolojik devrelerle işlem yapan nano robotlar ile çevrilidir. Dünyanın her yerinde şu anda siz bunu okurken bile aldığınız nefesin içinde yüzlercesi bulunan bu gizlenmiş robotlar, kadının hamile kaldığını algılayıp çocuk daha embriyo iken tüm hücrelerinin DNA’sını, sorgulamayacak bir beyin yapısı üretecek biçimde sessizce modifiye etmektedir. Bazı insanlar ise tesadüf eseri bu genetik modifikasyon sürecine girmeyi atlatabilmişlerdir ve sorguluyorlardır.
Peki ya bütün bu paranoyak komplo teorileri kurmak da, bu paranoyak komplo teorilerinin bir parçası ise? Ya bütün bu fantastik kurguları hayal edip sonunda yalnızca bir blog yazısındaki fantastik fikirler olduğu kanısına varıp ciddiye almamak da daha derinlerde kodlanmışsa? Peki ya nano robotlar, bu fikirlerin üzerine gidenlerin beyinlerindeki nöron ağlarını gizlice değiştirerek bu düşüncenin ilerlemesini engelliyorlarsa?
Ya madde dediğimiz şey, daha yüksek bir boyuttan tamamen fark ettirmeden tüm fiziksel özellikleri programlanabilir bir enerji yoğunluğu kılığına girmiş piko robotlar ise? Ya da evren yalnızca daha ileri bir medeniyetin bulduğu bir veri işleyici üzerinde çalışan bir yapı ise, big bang veriyi işleyen program‘ın kozmik boyutta başlaması ise ve her atom altı parçacık aslında bu üstün medeniyetin FPGA (donanımsal seviyede devresi programlanabilir işlemci kartı) matriksi ise?
Ya da bütün bu üstün parazit, bizim hayatın anlamsızlığını ve yalnızlığını sorgulamamamız için uydurduğumuz fantastik bir hikaye ise?
Öyle ise de, değilse de,
Nasıl bilebiliriz ki?