Bu yazı bir kişiye değil, bir duyguya yazılmıştır.
Seni ilk gördüğüm, tattığım gün. Dünyanın en değişik duygusuydu. İlk kez, var olduğumu, yaşadığımı hissetmiştim. Yıllar önceydi, hatırlayamıyorum bile. Sadece beni ben yaptığını hatırlıyorum. Çok güçlüydün, çok savunmasızdım karşında. Korktum senden. Çocuktum daha, hiç gücüm yoktu. Büyüdüm zamanla. Yıllar geçti, olgunlaştım, çocuk‘luktan erkek’liğe, oradan da adam‘lığa terfi oldum. İçimdeki çocuk bir yaş bile büyümedi. Bazen seni bulduğumu sandım, bazen gerçekten, çok az da olsa, buldum ve dokunabildim sana. Tarif edebileceğim her şeyin ötesindeydin sen.
Bu yaşıma geldim. Çocukluğumda korktuğum bir sürü şeyin ne kadar anlamsız ve komik olduğunu görebiliyorum. Malum, çocukluk hali işte, onun da öyle yaşanması gerekiyordu. Ama koca adam olsam da hala tek bir korkum var. Hem en sevdiğim şey, hem de en büyük korkum. Nasıl oluyor da, ikisi aynı şey olabiliyor? Nasıl olabiliyor da bana hayat veren duygu, benden o hayatı alabilen duygu olabiliyor? Bilmiyorum, sadece, tuhaf işte.
Bağımlılık yapıyorsun sen. Bir kere tattın mı, bir daha hiçbir şey, hatta daha önce en sevdiğin, heyecanla yaptığın şeyler bile yanında sönük kalıyor. Hayata dair her şey, hatta hayatın kendisi bile, senin yanında sönük kalıyor. Seni aynada görmek dünyadaki en büyük mutluluk. Seni birine karşı hissetmek dünyadaki en büyük kıskançlık, çünkü sana karşı o’nu ben hissediyorum. Hep şekil değiştiriyorsun. Kılıktan kılığa giriyorsun. Kimde olduğunu göremiyorum. Bulduğumu sandığım an tüm ışıkları kapatıp kaçıyorsun. Karanlıkta kalıyorum. Seni göremiyorum ama duyabiliyorum. Bazen duyamıyorum ama kokunu alabiliyorum. Buradasın. Burada bir yerdesin. Yatağıma yatıyorum. Gözümü kapadığımda benimlesin. Yanımda, seni görebildiğim biriyle uyanmadıkça asla açmak istemiyorum gözlerimi. Tatlı bir şeysin. Vazgeçilmez olan tek şeysin. Bana gerçek huzuru verebilen tek şeysin. Sadece sen olsan insana yetiyorsun. Sen gelmiş geçmiş en büyük sonsuzluksun. En gerçek şeysin. Beni yerin dibine defalarca vurmuş olsan da seviyorum seni. Çünkü sen olmasan, ben var olamazdım. Benim için anlamı olan tek şeysin. Seninleyken her yerde evimdeyim. Seninleyken yaşıyorum. İki ki varsın.
Ve keşke burada olsan.