Mutlusun. Olmak istediğin insansın. Herşey, sonunda mükemmel tanımına ulaşmış halde. O hep istediğin şeye sahipsin. Uzun süredir hissedemediğin o mutluluğu, ihtiyacın olan belki de tek şeyi damarlarında hissediyorsun. “Sonunda” diyorsun. Her şey çok güzel, fazla güzel. Gerçek olamayacak kadar güzel…
Rüyada olduğunu fark ediyorsun, uyanmak istemesen de, korkunç bir düşme hissiyle fiziksel dünyaya geri çekiliyorsun. Ve döngü devam ediyor.
Bir sürü yerden gelen bir sürü düşünce. Geceleri uyuyamamalar. Flashback’ler. Gelecek kaygısı. Depresyon. Yarın ne olacak?‘lar. Korku, endişe, panik, ve köşeye sıkıştığın anda merkezi sinir sisteminin son çaresi. Engel olamadığın, seni impulsive yapmaya çalışan tüm düşünceler kasırgası, bir anda susuyor. Derin, anlatılamayacak bir sessizliğe kendini bırakıyor. Kötü bir sessizlik değil bu. Sanki her şey, bir anda olduğu yerde duruyor, havada, yavaş çekimde, audio jack‘i çekilmiş halde düşüncelerimizi takip ediyor. Belki de Inception‘dayız ve lucid dreaming yapıyoruz. Ancak uyanık olduğunu hissediyorsun, uyanıksın gerçekten. Rüyanın mistik, “yolunda gitmeyen, yanlış bir şeyler var” havası yok bu defa. Tuhaf bir huzur var. Gecenin sessizliği.
Sonra yukarıdan kendine bakıyorsun. Kasırganın tam gözündesin. Herşey, hayal edebileceğin her düşünce, kişi, olay ve anı etrafında dönüyor. Tuhaf bir şekilde her şeyi kontrol edebiliyorsun. Üst boyuttasın (evet Nolan hastasıyım). Enerjiyi odaklayabiliyorsun. Tarihe bakıyorsun. En karanlık, en uzun gece. 21 Aralık. Dibe vurmuşsun. Ancak son dönemde çok değişik bir ders almışsın: en kötü olaylardan bile ders alıp, güzel bir şey çıkarmayı öğrenmişsin.
Yeni bir bakış açısı kazanıyorsun: bugün en karanlık ve en uzun gece, evet. Bunu kabulleniyorsun. Ve sonra ileri bakıyorsun. Bugünden itibaren her gün, az da olsa emin adımlarla, bir öncekinden daha uzun, daha az karanlık olacak. Değişimi hissediyorsun. Kasırganın gözünde sonsuza kadar kalamazsın, tekrar içine atlayacaksın ve her şeyi oluruna bırakacaksın. Yine o hiper-düşünceler tüm günlük hayatını ele geçirecek. Ama bırak geçirsin. Engel olmaya çalışma. Bırak herşey havada uçsun. En son herşeyin havada uçmasına izin verdiğin günü hatırla. Sizi bilmem ama benim için yıllar önceydi, ve o zamanlar için hayatımın en güzel şeyini vermişti bana. Asla engel olma. Doğanın, kendi içindeki doğanın gücüne asla karşı koyamazsın. Koymamalısın da. Koyman için yapılmamış ki!
Karşı koymadıkça herşey daha mantıklı oluyor. Her gün bir öncekinden daha güzel oluyor. Bugün 21 Aralık, en uzun, en karanlık gece. Bugünden itibaren her gece daha az karanlık olacak.